مطابق اصل نسبی بودن قراردادها، حقوق و تکالیف ناشی از عقد متوجه طرفین قرارداد و قایم مقام آنها بوده و نسبت به اشخاص ثالث اثری ندارد، اما بنابر ضرورتهای ناشی از گسترش روابط اجتماعی، امروزه اصل نسبی بودن قراردادها دارای استثائات چندی از جمله، تعهد به نفع شخص ثالث شده است که به موجب آن آثار عقد متوجه اشخاص ثالث نیز میگردد، این نوع تعهد ممکن است در قالب عقود مختلفی صورت بگیرد که یکی از آنها عقدبیمه است. پژوهش حاضر که به روش توصیفی-تحلیلی و با بهرهگیری از منابع کتابخانهای صورت گرفته است، مصادق استثائات اصل نسبی بودن قراردادها را در عقدبیمه بر اساس حقوق افغانستان شناسایی و تبیین نموده است. برایند این پژوهش این امر است که هرجا موضوع عقد بیمه، وفات شخص بیمه شده(در بیمه عمر) و یا مسئولیت در قبال جان یا مال اشخاص ثالث(در بیمه مسئولیت) باشد، در این صورت با وقوع حادثهای بیمه کننده مکلف به پرداخت غرامت به اشخاصی غیر از بیمهگذار میباشد که اصلا طرف قرارداد او نبوده است.