یکی از اوصاف ذاتی اسناد تجاری، وصف تنجیزی است. وصف تنجیزی در فقه و حقوق در مقابل تعلیق یعنی وابسته کردن امری بر امری دیگر بکار میرود. وصف تنجیزی یعنی منجز بودن و حتمی بودن. مراد از وصف تنجیزی در اسناد تجاری یعنی وجه مندرج در اسناد تجاری میبابیست عاری و فارغ از هرگونه قیود و شروطی باشد؛ تا مانع از ایفای نقش و اصولی صحیح اسناد تجاری نگردد. وجود قید و شرط در اسناد تجاری فاقد اعتبار بوده و به آن اعتنای نخواهد شد. پژوهش حاضر وصف تنجیزی را در حقوق داخلی و متکی بر مواد قانونی و اسناد بین المللی " کنوانسیون ژنو1930 و 1931" و به صورت کتابخانه ی و به شیوه تحلیلی و توصیفی پرداخته است. بنابر این، در مواد قانون تجارت افغانستان و اسناد بین المللی، به وضاحت بیان شده است اینکه منجز بودن از اوصاف لاینفک و جدا ناپذیر اسناد برواتی است. در صورت وجود شرط و یا قیدی چه از ناحیه صادر کننده و چه از ناحیه ظهر نویسان و قبول کنندگان، از نظر قانونی فاقد اعتبار بوده و هیچ یکی از آنان نمی توانند در قبال همدیگر، به آن استناد کنند.