نگاه فقهی و حقوقی به ارکان عقد استصناع

قرارداد استصناع یا سفارش ساخت به عنوان قراردادی که از رهگذر آن، اشخاصی به تولیدکنندگان و سازندگان، کالا­ یا محصولاتی را سفارش می­دهد تا سازنده با تهیه مواد اولیه لازم، محصول و کالای سفارش شده را بسازد و به سفارش دهنده تحویل دهد، امروزه یکی از قراردادهای بسیار پرکاربرد در گستره فعالیت­های اقتصادی به­شمار می­رود؛ شاید فعالیت صنعتی و تجاری نباشد که به نوعی با این گونه قراردادها درگیر نباشد؛ زیرا با توجه به پیچیدگی فعالیت­های تجاری وصعنتی از یک سو و تخصصی شدن آن از دیگر سو، فعالیت تجاری و صعنتی نیاز به ابزارهای ویژه­ای است که ساخت آن در توان همه نیست؛ براین اساس، گروه­ها و اشخاصی به تولید ابزارها می­پردازند با تکیه به قراردادهای گوناگون از رابطه را سامان می­دهند؛ یکی از قراردادهای که براین روابط حاکم است، عبارت از عقد سفارش ساخت(استصناع) می­باشد. حال پرسش بنیادین این است که از منظر فقه و حقوق، قرارداد مزبور داری چه ارکانی است؟ پژوهش فرارو با روش تحلیلی-توصیفی و ابزار کتابخانه­ای موضوع مزبور را به بحث گرفته است. یافته­­ها بیانگر آن است که این قرارداد به صورت کلی دارای سه رکن می­باشد که عبارت از طرفین، ایجاب و قبول و عوضین است، می­باشد.